Bodil Kjær

Zanim została profesorem zwyczajnym na University of Maryland na przed lite drewno mieściach Waszyngtonu, przez wiele lat pracowała również w zespołach inżynierów, socjologów i planistów organizacji, aby tworzyć zdrowe i elastyczne środowiska pracy dla pracowników w fabrykach, biurach i na uniwersytetach. Jest dobrze znana ze swojego nacisku na zaangażowanie użytkownika w proces planowania, który praktykowała z inżynierami z Arups w Londynie na uniwersytetach w Oksfordzie i Cambridge, dla Penguin Books i IBM w Anglii oraz z włoskimi inżynierami między innymi dla Alfa Romeo, Rank Xerox i rząd regionu Lombardia.
Jednak na długo przedtem, w latach 1955-1963, projektując wnętrza publiczne, Bodil Kjær opracował szereg elementów architektonicznych rozwiązujących problemy natury funkcjonalnej i estetycznej. Te meble, lampy i szkło nie były projektowane bezpośrednio do produkcji, ale gdy odkryli je inni architekci i zapragnęli ich do swoich budynków, zostały wprowadzone do produkcji i wprowadzone na rynek w USA, a także w Europie. Wcześnie architekci, tacy jak Jose Luis Sert i Paul Rudolph, szefowie szkół architektonicznych na uniwersytetach Harvarda i Yale, odkryli projekty Bodila Kjæra i chcieli je zastosować w projektowanych przez siebie budynkach. Harry Weese w Chicago i Marcel Breuer w Nowym Jorku też chcieli je sprecyzować.