Kadry Wolności | Andrzej Sobiepan, 2022

Artysta sięga po tematykę krajobrazową, przy czym nie maluje krajobrazów w sensie stereotypowym. Ekonomia środków, dyscyplina w zakresie motywu, rodzaj ścisłości konstrukcji, jak i bardzo staranna artykulacja kolorów wskazuje na częściową zmianę kierunku poszukiwań ku klarowności i prostocie. Odchodzi od przeładowania i efektów dekoracyjnych. Podaje nam nowy typ modelu pejzażowego. Utrzymywany w tonacjach monochromatycznych, to kompozycje prostopadłościenne, oparte na przemienności dwóch płaszczyzn.

Za impuls do powstania obrazu nadal uznaje głębokie przeżycie natury, realizując zarówno widoki z bliska, jak i widoki z daleka. Jednak bliżej mu tym razem do architektury współczesnego pejzażu miejskiego, objęcia widzianego świata architektury rodzajem podwójnego spojrzenia. Artysta oddaje fakturalnie wrażenie detalu, obrazując schemat mozaiki widzianych brył i płaszczyzn, tworząc z założenia, że obserwator pozostaje w ruchu. Widziane z profilu ujawniają bogaty i znaczny co do głębokości relief. Głównym animatorem jest tu światło, płynnie eksponujące każdorazowo inne układy i wzory. Podróżując wzdłuż wskazówek zegara, przyznaje ważność kolejnym elementom.