Orseolo | Carlo Scarpa | 1972

Urodzony w 1906 roku w Wenecji, Carlo Scarpa, jeden z najbardziej kontrowersyjnych i niedocenianych architektów XX wieku, formalnie wcale nim, nie był. Odmówił przystąpienia do egzaminu zawodowego. Ukończył w Wenecji Królewską Akademię Sztuk Pięknych jako profesor rysunku architektonicznego w wieku zaledwie 20 lat. Zamiast jednak rozpocząć praktykę architektoniczną, pracował z mistrzami w hucie szkła Murano nad projektowaniem przedmiotów dekoracyjnych i żyrandoli. Szybko stał się tak dobrym ekspertem, że ​​w 1933 roku został mianowany dyrektorem kreatywnym firmy szkła Venini i piastował tę funkcję do 1947 roku.

Bez końca uzupełniał szkic, dorysowywał i wymazywał elementy, nigdy nie ustalając ostatecznego planu. Finał następował dopiero na placu budowy, gdzie Scarpa ściśle współpracował z budowniczymi i rzemieślnikami, wymyślając rozwiązania na gorąco,  na miejscu. W rezultacie jego projekty często powstawały niezwykle długo – budowa Grobowca w San Vito D’Altivole trwała prawie dekadę.

Wszystkie główne realizacje Scarpy znajdują się wewnątrz lub obok historycznych budowli i tak jak Grobowiec rodziny Brion (1969-1978) – są wynikiem jakiejś formy negocjacji z neoklasycznymi pozostałościami, manewrują wokół kolumn i frontonów, zawierają wyszukane elementy architektoniczne lub eksponują historyczne artefakty.